wtorek, 1 września 2015

Co nam niesie pierwszy wrzesień ??

To nasz trzeci rok w przedszkolu. Mimo, że spokojnie powinnam podchodzić do tego dnia troszeczkę się denerwuję.
Ten rok przedszkolny zapewne będzie pełen niespodzianek.
Pierwszą niespodzianką jakie zagwarantowało nam Piotraska przedszkole to zmiana przedszkolanek. Przez dwa miesiące potajemnie wbrew rodzicom pomieszali Piotra grupy. Piotras trafił do starszaków. Cieszę się, że będzie w grupie dzieci z którymi się często bawił. Jednak przeraża mnie fakt zmiany opiekuna. Przez dwa lata Piotras zrobił ogromne postępy. Z nieśmiałego, spokojnego chłopca zmienił się w tzw. duszę towarzystwa. Może niedosłownie, ale powolutku stał się otwarty, rozmowny. Bardzo mnie ta zmiana cieszyła. Dlatego obawiam się, że radykalna zmiana wychowawcy spowoduje, że znów Piotras będzie nieśmiały. Oby moje obawy pozostały bezpodstawne. Mam również nadzieję, że Piotras odnajdzie się szybko wśród nowych kolegów i koleżanek. 
Dla nas pierwszy wrzesień to również rozpoczęcie ciężkiej pracy. Już w tym roku powolutku przygotowaliśmy Piotra do nowej szkoły. Wiem, że w tym roku musimy przysiąść do kart 5latka, aby Piotras za rok był dobrze przygotowany do pierwszej klasy. Wiadomo w przedszkolu też pewnie będzie pod tym kątem przygotowany, ale jak każdy wie- my rodzice również musimy współpracować z naszymi dziećmi. Nie mówię, abyśmy od razu po przedszkolu zasiadali do "lekcji" tylko przez zabawę zachęcali nasze pociechy do nauki. W tym roku sądzę, że bardzo dobrze przygotowałam się do tej roli. Mam nadzieję, że spiszę się na medal ;)
Jak wiecie przedszkole to skupisko wszelkich chorób. Jesteśmy zatem przygotowani na wszelkie choróbska. Chociaż nie ukrywam, że z roku na rok odporność Piotrasa wzrosła. Dlatego wszystkim mamom nowicjuszkom życzę wytrwałości i trzymam za Was kciuki. Oby Wasze pociechy chorowały jak najmniej ;)
Pierwszy wrzesień to również spore wydatki. Trampki, ubranka, przybory  itd. Generalnie nie lubię tego miesiąca. A już na pierwszym zebraniu trzeba być przygotowanym na wydatki, których nie można uniknąć.
Co jeszcze nam niesie pierwszy dzwonek, pierwszy dzień w przedszkolu/ szkole. Pełno miłych pozytywnych niespodzianek. Pierwsze przyjaźnie, spotkanie po długiej przerwie z kolegami/koleżankami, dużo radości i uśmiechów.
Wiem, że jako mama będę obawiać się co roku pierwszego września. Dla mnie naturalne jest, że jako mama martwię się o swego synusia. Analizuję czy sobie Piotras poradzi, jak mu pomóc, aby szybko przyswoił wiedzę, aby jak najlepiej zapamiętał przedszkole, a potem szkołę. Mimo, że obawiam się i chyba bardziej się boję niż on, wiem że sobie bardzo dobrze poradzi. A moje obawy pewnie znikną w momencie kiedy przejdę przez próg przedszkola.






Brak komentarzy:

Prześlij komentarz