Na kocią łapę

-"Jak tak możecie żyć nie po bożemu "
-"co o was ludzie pomyślą"
-" żyjecie w nieczystości"
-"tak na kocią łapę żyć"
- "A Bożena ta z osiedla wzięła z Mietkiem w zeszłą sobotę ślub kościelny- to co kiedy wy zamierzacie??"

Zbliżają się walentynki- wiele par spędzi ten dzień przed kanapą z pilotem w ręku i chipsami ( też tak chcę :D) , niektórzy pójdą na romantyczną kolacje, a jeszcze inni pójdą na całegoi oświadczą się ukochanej osobie.Tylko nie chwalcie się oświadczynami rodzinie bo od razu zaczną planować wam ślub.
Ba zaczną wam planować życie. To nie żart :)
Post dedykowany młodym, którzy jednak mają obawy przed natarczywością swoich rodziców. Rodzice zacznijcie nas młodych  słuchać - jeżeli żyjemy na kocią łapę to sobie żyjemy, jeżeli bierzemy ślub w "Las Vegas" to nie wam na złość - tylko mamy taką chęć bo to nasza decyzja. A tak na serio kto jeszcze w dzisiejszych czasach bierze ślub???
Myślałam, że czasy kiedy rodzina wręcz natarczywie stawia warunki, aby dwoje ludzi wzięło ślub poszły do lamusa. Jednak nadal są rodziny- które wręcz zmuszają młodych ludzi do ślubu- i to nie mówię o ślubie cywilnym- tylko wg prawa Bożego musisz mieć ślub kościelny.

 *nasza stylówka ślubna ponad 3 lata temu...

Jesteśmy z moim mężem już osiem lat- od ponad 3 lat jesteśmy wg prawa Polskiego małżonkami. Niestety nie wszystkim z naszej rodziny to pasuje przez dosłownie 3 lata, gdy jesteśmy w odwiedzinach słuchamy kiedy weźmiecie ślub kościelny i wywody na ten temat. W takich momentach wyłączam się i robię tylko wdech i wydech- ale pewnego dnia wybuchnę bo ile można słuchać. No bo wiecie nie mam 2lat i nie trzeba mnie prowadzić za każdym razem za rękę,  często wiem co robię i podejmuje w miarę rozsądne decyzje.... . Ale fakt jest taki- my mówimy jedno "przynajmniej ja"- bo mój kochany mąż boi się spódnicy i tylko przytakuje głową. Jesteśmy zmuszeni do czegoś czego tak naprawdę nie potrzebujemy. Świat przez nasz Ślub Kościelny nie zrobi się lepszy, a nasza wiara się w ten sposób nie umocni. Zastrzegam,że jesteśmy osobami wierzącymi, chodzącymi do kościoła i tyle na ten temat. 
Niestety wiem, że nie tylko my tak mamy. Wystarczy, że dziewczyna miała tzw. "wpadkę" by rodziny podejmowały za nich decyzję. Ba ślub można zorganizować dosłownie w 3miesiące - nie ma ograniczeń- ksiądz, jakiś śmieszny grajek, który nie śpiewa tylko fałszuje i wszystko jest ok. Wtedy rodzice państwa młodych są zadowoleni. A Ci biedni młodzi ludzie zgadzają się, no bo co innego robić- jak mama z tatą już wszystko załatwili.  Młodzi nie świadomie podejmują decyzje, pochopne tylko po to by mieć święty spokój. Wiemy dobrze, że życie to nie bajka i nie wystarczy ślub by dwoje ludzi było szczęśliwych. 
Nie sądźcie, że wrzucam wszystkich do jednego worka, każdy podejmuje decyzję jaką chce. Jednak zważajmy, że ślub kościelny jest jak tatuaż nie jest zmywalny i taka decyzja ciągnie się na całe życie (dobra są rozwody, ale jednak w tej naszej niepisanej kartotece jest mężatka/ żonaty czy jakoś tak) . Miejmy świadomość, a raczej nasze rodziny niech je mają, że nie będziemy szczęśliwsi tylko, dlatego że zalegalizowaliśmy związek.Nie każdy potrzebuje papierka, białej sukni czy też obrączki by czuć, że jest się rodziną.  
Powiem wam szczerze, że gdyby nie fakt mojej ciążowej zachcianki - to pewnie jeszcze byśmy nie mieli ślubu cywilnego. Nie ukrywam, że zmiana nazwiska spowodowała zmiany jedne na lepsze, drugie na gorsze (mamy prawo takie jakie mamy i jest wiele spraw, które szybciej, prościej załatwiliśmy ze względu na zmianę nazwiska), ale to tyle. Nawet, gdybym nie była żoną to nie czułabym się z tym źle, a tym bardziej mój mąż :)
Tak na koniec wszystkim zakochanym, którzy jednak decydują się na zalegalizowanie związku, chcą razem zamieszkać na tzw. "kocią łapę" lub być  przez jakiś czas tylko narzeczonymi - porozmawiajcie z swoimi rodzicami, niech wiedzą co macie w planach, nie bójcie się powiedzieć nie - nie wezmę ślubu bo to mi nie potrzebne.... . Rodzice trochę dystansu, zaakceptujcie decyzje waszych dzieci- wiemy, że nas kochacie i chcecie dla nas dobrze- ale my też wiemy co jest dla nas dobre i miejcie w nosie co sąsiadka lub ksiądz powie o waszych dzieciach. Chyba ważne, że wasze już dorosłe dzieci są szczęśliwe :)