mini man life w Warszawie

Wyjechaliśmy na wycieczkę, zabraliśmy misia w teczkę... eeee.... raczej nie misia tylko autka i mnóstwo rzeczy nie potrzebnych do życia.

Ostatnio wylądowaliśmy w Warszawie. Chcieliśmy synowi pokazać stolicę. Oczywiście nasza przygoda zaczęła się wcześnie rano wraz pierwszym pociągiem do Warszawy .Tacy to my podróżnicy.
Oczywiście w pociągu nudy, pogoda się zepsuła i w ogóle, gdy już dojechaliśmy do celu, cała nasza trójka była mega zmęczona.
Obeszliśmy prawie wszystko- zaczynając od Złotych Tarasów kończąc na rynku. Staraliśmy się zobaczyć wszystko jednak pogoda tego dnia była tak brzydka, że jedyne o czym marzyłam to o hotelu i łóżku.

Dobra ponarzekam -chyba nigdy nie zmokłam tak jak w Warszawie. Serio mówię. Mój mąż, który był pomysłodawcą "idziemy na wycieczkę mimo deszczu" był Warszawą zachwycony. A ja...hmmm. Nie pytajcie. Przemoknięta do ostatniej nitki (mimo, że miałam parasol) wróciłam do hotelu. I wiecie co się stało??? Rozchorowałam się- dostałam gorączki, dreszczy.... .W ogóle do życia nie byłam. Godzina 20:00 zamiast relaksować się w wannie lub w jacuzzi dostałam tabletkę i poszłam lulu. Na szczęście następnego dnia mi przeszło, o dziwo pogoda się poprawiła i wszystko tak w jaśniejszych kolorach widziałam.  Po śniadaniu spotkaliśmy się z dwoma fajnymi blogerkami. Na pewno znacie- no bo kto nie zna jjandthebear i świat Karinki??? Oczywiście były pogaduchy, Jonek z Piotrusiem się bawili, a mąż biegał z aparatem, aby chociaż troszeczkę uwiecznić Warszawę. I tak dzięki dziewczynom zmieniłam zdanie o stolicy, świetnie się bawiłam i w ogóle miło spędziłam czas.

Czy czymś się zawiodłam. No chyba nie. Miasto jak miasto. Daję minusa za brak naleśnikarni w okolicy :D i za złą pogodę. Ale dzięki spotkaniu z dziewczynami przemykam oko na te minusy.
Gdy wróciłam już do Poznania stwierdziłam, że już bym mogła tam wrócić. Oczywiście nie, żeby mieszkać. Tak rekreacyjnie. A w sumie kto wie co nam strzeli do głowy. Może kiedyś zostanę mieszkanką Warszawy i odnajdę to co mojemu mężowi spodobało się w tym mieście.

p.s. Piotruś teraz codziennie pyta się kiedy następnym razem tam pojedziemy :D